باورهای مرتبط با عدم پذیرش انسولین در بین بیماران دیابتی نوع دو: ارزیابی بر پایه مدل اعتقاد بهداشتی

مقدمه: نیاز به دریافت انسولین در بین بیماران دیابتی نوع دو در مرحله ای که بیماری آن ها با سایر درمان ها قابل کنترل نباشد، امری حیاتی است. مطالعه حاضر با هدف بررسی باورهای مرتبط با عدم پذیرش انسولین در بین بیماران دیابتی نوع دوم با بهره گیری از مدل اعتقاد بهداشتی انجام گردید. روش ها: این مطالعه توصیفی– مقطعی بر روی 400 نفر از بیماران دیابتی نوع دو مراجعه کننده به مرکز تحقیقات دیابت شهر کرمانشاه انجام پذیرفت. بیماران به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و پرسشنامه ای که مشتمل بر اطلاعات دموگرافیک و سازه های مدل اعتقاد بهداشتی (محقق ساخته) بود از طریق مصاحبه با بیماران تکمیل گردید. داده ها با استفاده از نرم افزار spss-16 و با آزمون های آماری (ضریب همبستگی پیرسون، من ویتنی و کورسکال والیس) مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها: شرکت کنندگان به ترتیب 95/66، 7/60، 95/59، 97/51، 04/68، 74/74 درصد نمرات قابل اکتساب برای حساسیت درک شده، شدت درک شده، خودکارآمدی، منافع درک‎شده، راهنمای عمل و موانع درک شده را بدست آوردند. نتایج نشان داد که باورهای حساسیت، شدت و خودکارآمدی درک شده بیماران دیابتی(نوع دو) نیازمند به انسولین در سطح متوسطی بود ودر مقابل موانع موجود برای پذیرش درمان با انسولین در آنها بیشتر بود. نتیجه گیری: تهیه و تدوین بسته های آموزشی مناسب در راستای ارتقاء سطح آگاهی و خودکارآمدی و رفع موانع مرتبط با پذیرش انسولین در بیماران دیابتی ضروری است.